پرورش و نگهداری پیچ گلیسین

این گیاه در سال 1816 از چین به اروپا و شمال امریکا آورده شده است و به عنوان یکی از محبوب ترین درختان زینتی باغ و خانه های غرب تبدیل شده و از پرکاربردترین درختان در فضای سبز به شمار میرود.
در برخی از مناطق شرقی ایالات متحده ، پیچ گلیسین به عنوان گونه مهاجم معرفی شده است.
پیچ گلیسین می تواند 20 تا 30 متر در طول رشد کند و بلند شود. دارای برگ های براق سبز رنگ به طول 10 تا 30 سانتی که هریک 9 تا 13 برگچه مستطیلی 2 تا 6 سانتی متری دارند.
گل های آن سفید، بنفش، آبی به طول 15 تا 20 سانتی متر هستند که در بهار نمایان میشوند و معمولا در اواسط ماه فروردین به اوج خود میرسند. گل ها قبل از گسترش شاخ و برگ در هر خوشه همزمان باز میشوند و عطری شبیه به انگور دارند.

میوه آن پهن، قهوه ای رنگ و مخملی شبیه غلاف حبوبات است و 5 تا 10 سانتی متر طول دارد و دانه های آن دیسک مانند وبا ضخامت حدود 1 سانتی متر میباشند.
پیچ گلیسین درختچه ای مقاوم، خزان دار با طول عمر زياد ، بالا رونده چوبي ، سريع الرشد (در شرايط محيطي مناسب سالي 3 متر رشد مي کند.) برگ هاي آن متناوب و به فرم مرکب شانه اي فردهستند.
گل آذين خوشه ي زيبايش سبب معروفيت اين گياه شده است. پس از گلدهي ، بذور در غلافهايي تشکيل مي شوند. اين غلافها (نيام) به رنگ سبز مي باشند.
پیچ گلیسین گياهي است که تقريبا به نور زيادي نياز دارد و بايستي در مکان هاي آفتابگير کاشته شود. این گیاه به خاک هاي لومي با زهکش مناسب نياز دارد و خاک هاي سنگين را نمي پسندد. به خاک هاي گچي و آهکي حساس است و PH5/5 تا 5/6 ( کمي اسيدي) بهترين حالت براي اين گياه است. به رطوبت متوسط و منظم نياز دارد . خشکي را به خوبي تحمل مي کند و به رطوبت فراوان حساس است. پیچ گلیسین گياه مناطق معتدله محسوب مي شود و در محدوده دمايي 4 تا 35 درجه رشد ميکند. نوسانات دمايي در بهار سبب ريختن گل ها مي شود.

تغذيه : اين گياه به خاک کاملا غني از مواد آلي و معدني نياز دارد.
کود دهي قبل از زمان گلدهي براي پديدار شدن گل هاي زيبا ضروري است.در بهار و تابستان ( در هر دو موعد گلدهي ) کود دهي انجام مي شود.
در مورد نسبت کود دهي NPK آن اطلاعاتي در دست نيست اما کود سوپر فسفات به ميزان 68 گرم و سولفات پتاسيم به ميزان 48 گرم در هر متر مربع خاک به اين گياه داده مي شود تا گلدهي تحريک شود و گلهاي زيبايي پديدار شوند.

هرس : به خاطر کنترل رشد زياد و به منظور توليد گل بيشتر ، هرس ساليانه انجام ميگيرد. در هر سال، دو نوبت هرس بايستي انجام شود:
1- هرس پائيزه
2- هرس زمستانه هرس پائيزه در مهر ماه صورت مي گيرد . در اين هرس شاخه هاي سال جاري تا 30 سانتي متري شاخه اصلي قطع مي شوند و بايستي4 تا 6 برگ روي هر شاخه باقي گذاشته شود. هرس زمستانه در اواخر زمستان (بهمن ماه يا اسفند ماه) صورت مي گيرد. در اين هرس شاخه هاي جانبي را قطع مي کنند به طوري که باقيمانده ي شاخه داراي 2 تا 3 جوانه باشد. اين جوانه ها تبديل به گل خواهند شد. گل ها در اين درختچه در شاخه هاي سال قبل پديدار مي شوند و در طي هرس کردن نبايد شاخه ها را کاملا قطع نماييم. بلکه بايستي 2 تا 3 جوانه باقي بگذاريم.

آفات و بيماري ها گاهي اوقات بيماري لکه برگي به اين گياه حمله مي کند. قارچ هاي عسلي و حشرات مکنده اي چون شته ها و شپشک ها نيز به اين گياه آسيب مي رسانند. مشکلات محيطي و فيزيولوژيکي گياه گليسين به خاک هاي گچي و آهکي حساسيت دارد. خاک هايي با PH قليايي براي اين گياه مناسب نيستند. کمبود آهن و فسفر و پتاسيم خاک به اين گياه صدمه مي رساند و سبب کاهش تعداد گل ها مي شود و همان طور که ذکر شد يخبندان هاي بهاره سبب ريختن گل هاي آن مي شود.

تکثير به چندين روش گليسين را مي توان تکثير نمود : 1- (قلمه) قلمه چوبي يا قلمه نيمه چوبي را از شاخه هاي جانبي در ابتدا يا اواسط تابستان تهيه مي کنند و در خزانه قرار مي دهند. 2- (خوابانيدن) خوابانيدن سر شاخه ها در پاييز صورت مي گيرد. 3- (پيوند زدن) راه تجاري تکثير گليسين است که در اوايل بهار صورت مي گيرد. 4- (بذر) بذرها داراي خواب نيستند و جوانه زني شان به خوبي صورت مي گيرد. در فروردين يا ارديبهشت مي توان بذر ها را کاشت. البته خيس کردن بذور به مدت 24 ساعت در آب قبل از کاشت،جوانه زني را سرعت مي بخشد. بذر هايي که مربوط به سال جاري هستند بهترين جوانه زني را دارند و با گذشت زمان، به سرعت قوه ناميه شان کاهش مي يابد.